Waarom ingewikkelde tegellijm terwijl er polymeer bestaat?

[Solosound]

Kan iemand mij uitleggen waarom er tegellijmen (poeder of kant en klaar) altijd gebruikt wordt; is dat omdat ‘we het altijd al zo deden’ en tegelzetters niet innovatief zijn?
Als je iets plakt met Polymeer(Polymax, Hybrifix en anderen..)hecht het altijd, is de vebinding flexibel, is de droogtijd te verwaarlozen en komt het nooit meer los... Ik zeg:

 

[Peter]

Een tegel moet altijd voor minimaal 80 % vol verlijmd zijn.
Een vloertegel liefst 100 %
De tegellijm breng je met een getande lijmkam op de muur of vloer aan, zodat als je de tegel er in drukt met een schuivende beweging ze bijna vol in de lijm zitten.
Ook kun je met tegellijm wat dikte verschil in de ondergrond opvangen .
Als een tegel niet goed verlijmd zit aan de achterkant, kan er gemakkelijk een stuk vanaf worden gestoten, of als er iets op de vloer valt, kan de tegel scheuren.

Afgezien van de kosten, zal dat met een polimax of dergelijk e andere lijm uit een tube niet echt gaan.
Inderdaad zullen de tegels wel vast zitten, maar of ze goed vol in de lijm zitten, is een ander verhaal.

Het kan wel natuurlijk, maar dat heb je heel wat dure, onnodige lijm tubes nodig.

 

[wgb]

Als een tegel niet goed in de lijm zit kan het voegen een drama worden, denk ik.

 

[The headhunter]

En MS polymeer blijft te flexibel, knappen je voegen er zo weer uit.

 

[Mn22]

En het lijkt mij ook totaal onwerkbaar om tegels te plakken met een polymeer kit.

Tegellijm werkt gewoon het beste, daarom wordt het ook voor deze toepassing gebruikt.

 

[Peter]

is dat omdat ‘we het altijd al zo deden’ en tegelzetters niet innovatief zijn?

Trouwens gaan tegelzetters echt wel mee, met de moderne tijd.
Vroeger werden de tegels nooit gelijmd, maar allemaal in de specie gezet.
Toen de kleine mozaïek tegeltjes uitkwamen, moesten die wel op de muren gelijmd worden, alleen bestond er nog geen echte tegellijm.
Vaak werden de muren dan uitgeraapt met kalkspecie, en daar werd dan tegen de nog natte kalkspecie pure cement tegen aan gestrooid, en werden de kleine tegeltjes op matjes meteen tegen aan geplakt.
Of er werd een dun papje gemaakt van pure cement aangemaakt met flevopol. en daar werden dan de tegels mee tegen de muur gelijmd.

Tegels in de specie zetten, had vaak de voorkeur van een aannemer, omdat dat in de kosten scheelde en in de tijd.
Ook toen er al goede tegellijm was
Want anders moest een stukadoor eerst alle wanden uitvlakken.
En dat moest dan weer drogen, en dan konden de tegels pas weer gelijmd worden.
Dus tijdrovend en arbeid intensief, en duurder.

Maar toen de tegels steeds groter werden, konden die niet meer in de specie gezet worden.
Maar ook omdat veel wanden in de nieuwbouw in Nederland in de jaren 70 werden uitgevoerd in gibo, is het lijmen van tegels tot een explosie gekomen.
Toen is er voor de Nederlandse markt ook de pastalijm ten tonele gekomen, die in bijna geen enkel ander land gebruikt werd/wordt.
Dit omdat de tegelzetters nog meer meters konden maken op een dag, omdat dat tijd scheelde omdat dan geen lijm meer aangemaakt hoefde te worden.

De meeste tegelzetters kunnen daarom ook geen tegels meer in de specie zetten tegen de muren.
Maar er is in de tegelzet wereld heel veel veranderd, in de 45 jaar dat ik al tegelzetter ben.
En je moet met de tijd meegaan, en je bent nooit te oud om te leren.
Maar er lopen inderdaad veel eigenwijze mensen rond, die niet mee willen in de tijd.
Dat is net als met computers, daar wil menig bouwvakker ook niks van weten.

Zo dit was even een stukje tegelzetter geschiedenis, om te laten zien, dat tegelzetters geen domme mensen zijn, die niet met hun tijd mee willen gaan. .