Glijbaan en statische electriciteit

Rensmits

  • #1
Hallo,

Ik heb een plastic glijbaan in de tuin staan en wanneer de kinderen met hun kleren aan een aantal keren van de glijbaan gegleden zijn, komt er een statische lading vrij.
Mijn kinderen zijn nog jong en schrikken zich elke keer kapot wanneer ze een schok krijgen als ze elkaar aanraken.
Ik heb al geprobeerd om zelf de glijbaan vast te houden en deze zo weer te ontladen, maar dat lukt niet.

Heeft iemand anders de oplossing. Zal ongetwijfeld wel simpel zijn, maar ik heb geen idee.

Alvast bedankt,
René
 

Gerrit

  • #2
Statische elektriciteit is altijd lastig af te voeren. Vroeger hadden wij daar veel last van in de textielindustrie waar statische elektriciteit de elektronica van slag bracht.
Daar boekten we het meeste sukses met een soort lange koperborstel die langs het geladen oppervlak werd gelegd en aan aarde.
Ik weet alleen niet of die borstels nog verkrijgbaar zijn en een goede aardaansluiting in de tuin is vaak ook lastig.

Iemand van de collega's nog een idee?
 

Fiesiekus

  • #3
Kan je met een tuinslang een fijne nevel over de glijbaan sproeien? Zowel glijbaan als kinderen worden een beetje vochtig; statische elektriciteit kan zich dan niet meer ophopen.
 

Frank

Vaste beantwoorder
  • #4
Die koperborstels worden nog steeds in de industrie gebruikt. Het ziet eruit als een soort kerstversiering. Alleen aan de glijzijde van een glijbaan zie ik het gauw kapot gaan.

De ene soort kleding zal meer statische elektriciteit opwekken dan de andere. Daar zou je wat mee kunnen experimenteren, alleen laten kindere zich op dat vlak natuurlijk niet zo makkelijk sturen (even omkleden voordat je op de glijbaan gaat :mrgreen: ).

Ik zit te denken aan het aanbrengen van koperen strips of gaas aan de achterzijde en die verbinden met een soort aardpin. Alleen hoe je dat praktisch oplost?
Of misschien tussen kind en glijbaan een matje van een stof die niet zo gauw statische elektriciteit opneemt (jute of zo) alleen moeten ze dan iedere keer dat matje gebruiken.
 

The headhunter

Specialist Elektra
  • #5
Een natte glijbaan glijd niet lekker.

Het is wel een leuk gezicht als die kinderen eraf gaan en hun kapsel staat rechtop.

Je kan het laatste stukje voorzien van geleidende verf en deze verf moet je dan aarden.
 

Gerrit

  • #6
In het zwembad glijdt het juist prima. Je moet dan gewoon flink wat water laten lopen. :mrgreen:
 

Fiesiekus

  • #7
Ik zei "vochtig" en dus niet "nat". Het gaat om de luchtvochtigheid; als die hoog is, kan statische lading zich niet ophopen.
 

The headhunter

Specialist Elektra
  • #8
Je hebt gelijk Fiesikus.
In wezen is de glijbaan met die kids gewoon een VANDEGRAAF generator.
Die werken ook slecht bij vochtig weer.
 

Mark B

  • #9
Wat bij ons geholpen heeft is de glijbaan inspuiten met siliconen spray, daardoor glijdt ie beter en wordt er minder statische electriciteit opgewekt.
 

HansW

  • #10
De lading bouwt zich op, op de kinderen. De kids zijn dus statisch geladen als ze van de glijbaan afkomen. De schok staat bekend als ESD, zie

TNOartikel_ESD_Wieringamei2007.pdf TNO: ElectroStatic Discharge (PDF, 180 kB) niet beschikbaar
ESD

Eigenlijk moeten zij zich dus ontladen na het glijden.

Uit de 2e link:
"Anderzijds is het mogelijk om materialen te gebruiken die een zekere mate van geleiding hebben; mits deze producten met aarde zijn verbonden hebben ze namelijk het vermogen om elke optredende elektrostatische lading 'in de kiem te smoren' oftewel direct naar aarde af te voeren.

Natuurlijke geleiders zijn uiteraard de meeste metalen en water, maar ook de mens! Aangezien wij voor een groot deel uit water bestaan kunnen we, door ons te aarden, heel goed statische elektriciteit afvoeren. Deze aarding gebeurt meestal met speciale ESD-polsbandjes, maar kan ook door speciale geleidende schoenen of schoenbandjes, in combinatie met een geleidende vloer, worden bewerkstelligd."

Nu zijn polsbandjes wat onhandig in deze situatie, misschien dat een geleidende mat aan het eind van glijbaan iets is?
E.S.D. is een afkorting voor Electro Static Discharge, letterlijk vertaald: elektrostatische ontlading. De ontlading van statische elektriciteit is een natuurkundig fenomeen waar wij allemaal in het dagelijks leven mee te maken hebben, gelukkig meestal zonder het te merken. Een dergelijke ontlading kan echter desastreuze gevolgen hebben voor de gevoelige elektronische componenten die tegenwoordig op vrijwel alle printplaten te vinden zijn.

kijk voor meer informatie ook eens bij:

ESD definities


Wat is de schade die ESD kan veroorzaken? De schade die een blikseminslag kan veroorzaken is bij de meeste mensen wel bekend, maar minder bekend is de schade die een ESD in het dagelijks leven aan elektronische componenten kan toebrengen. Wanneer de hoge elektrische spanning van een ESD (die enkele duizenden tot soms wel tienduizenden Volts kan bedragen) zich met extreem hoge snelheid door een elektronisch component verplaatst, worden de geleidende materialen in het component kortstondig zeer sterk opgewarmd, vergelijkbaar met de draad van een gloeilamp. De miniscule onderdelen binnenin het component zijn niet op dergelijke hoge temperaturen berekend en kunnen hierdoor gemakkelijk doorbranden of, op z'n minst, sterk beschadigd raken. Het resultaat is dat het component soms direct niet meer functioneert of, wat vaker voorkomt, in eerste instantie nog wel werkt, maar na relatief korte tijd alsnog de geest geeft.

Berekeningen hebben aangetoond dat verreweg de meeste schade aan elektronische componenten zijn oorzaak vindt in ontladingen van statische elektriciteit. Het is dan ook niet voor niets dat de elektronische industrie tegenwoordig vergaande maatregelen treft om dergelijke ontladingen te voorkomen en dus ESD-veilig te werken.


Waardoor wordt ESD veroorzaakt? Om een ontlading van statische elektriciteit te kunnen krijgen, moet er uiteraard eerst een oplading van statische elektriciteit plaatsvinden. Veel materialen of stoffen die we in het dagelijks leven tegenkomen zijn in meer of mindere mate oplaadbaar. Dit fenomeen noemen we tribo-elektrische oplading. Tribo-oplaadbare materialen zijn bijvoorbeeld vrijwel alle soorten soorten plastic (polyethyleen, PVC, teflon), in kleding gebruikte kunststoffen als nylon en dralon, maar ook natuurlijke stoffen als (mensen-) haar en wol.

Al deze materialen worden opgeladen door wrijving: dit kan door wrijving tussen twee dezelfde materialen, maar ook tussen twee verschillende. Oplading kan zelfs voorkomen bij wrijving tussen een vast materiaal en een gas: bijvoorbeeld een auto die door de luchtstroom van de rijwind wordt opgeladen.

Tijdens deze wrijving ontstaan er zogenaamde potentiaalverschillen tussen de materialen: het ene materiaal laadt zich bijvoorbeeld positief op en het andere negatief. Als het verschil tussen de ladingen op de beide materialen groot genoeg is en de afstand tussen de materialen klein genoeg (m.a.w. als het potentiaalverschil groot genoeg is), zal er op een gegeven ogenblik een korte en hevige ontlading van statische elektriciteit plaatsvinden: een ESD. Deze ontladingen zijn meestal voor het oog onzichtbaar, maar in extreme gevallen kunnen we de vonken van het ene materiaal naar het andere zien overspringen (in feite zoals de bliksem van een wolkenmassa naar de aarde overschiet).


Hoe voorkom je schade door ESD? Onder het welbekende motto "voorkomen is beter dan genezen" is het zaak om te voorkómen dat materialen en mensen in de elektronica-industrie zich tijdens het productieproces opladen. Als ze zich namelijk niet opladen, zal er ook geen ontlading plaatsvinden. Het voorkómen van oplading kan enerzijds worden bereikt door het gebruik van niet of maar zeer beperkt oplaadbare materialen. Deze noemen we laag-tribo-oplaadbaar. Dit soort materialen zullen zich in het dagelijks gebruik door wrijving niet of nauwelijks laten opladen en vormen daarom geen gevaar voor de elektronica-componenten die zich in de buurt bevinden. Natuurlijke voorbeelden van dergelijke materialen zijn hout en katoen. Daarnaast is het mogelijk om normaal gesproken oplaadbare materialen, zoals bijvoorbeeld plastic, te voorzien van een speciale coating met anti-staticum, waardoor ze tijdelijk of permanent niet meer oplaadbaar zijn. Een in de elektronica-industrie bekend voorbeeld hiervan zijn de rose pink poly verpakkingszakjes.

Anderzijds is het mogelijk om materialen te gebruiken die een zekere mate van geleiding hebben; mits deze producten met aarde zijn verbonden hebben ze namelijk het vermogen om elke optredende elektrostatische lading 'in de kiem te smoren' oftewel direct naar aarde af te voeren. Natuurlijke geleiders zijn uiteraard de meeste metalen en water, maar ook de mens! Aangezien wij voor een groot deel uit water bestaan kunnen we, door ons te aarden, heel goed statische elektriciteit afvoeren. Deze aarding gebeurt meestal met speciale ESD-polsbandjes, maar kan ook door speciale geleidende schoenen of schoenbandjes, in combinatie met een geleidende vloer, worden bewerkstelligd.

Sommige kunststoffen kunnen, meestal door het toevoegen van koolstof, ook heel goed geleidend worden gemaakt. Deze techniek wordt veelal toegepast voor in de elektronica-industrie gebruikte kunststof containers, verpakkingsmaterialen, magazijnbakken en dergelijke.


De Kooi van Faraday als remedie tegen ESD Een bijkomend voordeel van geleidende materialen is dat ze ook als Kooi van Faraday kunnen worden gebruikt: door het gevoelige elektronica-component van alle zijden te omsluiten door een geleidend materiaal (bijvoorbeeld een met een deksel gesloten ESD-veilige container) ontstaat er als het ware een geleidende kooi, die in staat is om alle elektrostische ontladingen die zich buiten de kooi afspelen ook daadwerkelijk buiten de kooi te houden. Ook de in de elektronica bekende 'shielding' zakken (gemetaliseerde verpakkingszakken) hebben dit effect en worden daarom gebruikt voor het ESD-veilig verpakken van met name printplaten en losse elektronica-componenten.

Voor alle volledigheid: anti-statische materialen zoals de eerdergenoemde pinkpoly zakjes vormen géén Kooi van Faraday en zijn daarom ongeschikt voor het verpakken van ESD-gevoelige onderdelen of printplaten. Gebruik voor dit doeleind altijd geleidende (shielding-) materialen.

Uiteraard vergt elke specifieke situatie zijn specifieke oplossing en Dalcon Eurostat is graag bereid om de situatie bij u ter plekke op te nemen en u van een passend advies te voorzien.
 

Marsepein

  • #11
Als je alle kindjes met een metalen kettinkje aan elkaar koppelt ben je ook van het potentiaal verschil af tussen de kindjes :wink:

Ik kan me trouwens haast niet voorstellen dat de leverancier van die glijbaan daar geen oplossing voor heeft?
 

Fiesiekus

  • #12
Alles bij elkaar genomen: het eenvoudigst om mee te beginnen en proberen is een natte cocosmat oid aan het eind van de glijbaan neer te leggen.
 

Hein Weijers

Vaste Beantwoorder
  • #13
Misschien kan onder het einde van de glijbaan een metalen, geaarde strip worden geschroefd. De kinderen raken de koppen van de slotbouten elke keer als ze passeren. Weg oplading!

Groeten, Hein
 

Fiesiekus

  • #14
Hein Weijers schreef:
Misschien kan onder het einde van de glijbaan een metalen, geaarde strip worden geschroefd. De kinderen raken de koppen van de slotbouten elke keer als ze passeren. Groeten, Hein
Nou, kindvriendelijk is anders.
 

Jan

Algemeen beantwoorder
Moderator
  • #15
Heren, even weer back to the basic ?
 

Gerrit B

Specialist Telecom
  • #16
Er bestaat een speciale anti static spray die je er op kunt spuiten.
Deze spray wordt ook veel gebruikt om beeldbuizen minder stof aan te laten trekken.
Het helpt zelfs om je schoenen er mee in te spuiten zodat als je op een kantoorstoel zit en telkens als je wegloopt en iets aanpakt of er een vertegenwoordiger oid. binnenkomt die je even een hand wil geven er geen vonken meer overslaan.

suc6

Gerrit Bakker
 

Kees

Vaste Beantwoorder
  • #17
Ik ken die antistatische spray van een leverancier van allerlei contact-sprays voor de elektronika. Probleem is alleen, dat die spray bedoeld is voor technische toepassingen.

Wat het effect is wanneer die vloeistof op (kinder)huid komt is vast niet bekend, want daar is het niet voor bedoeld... Ik zou dergelijke spray dus zelf liever niet voor dat doel gebruiken.

Dan nog liever een oplossing van zout in water maken en de glijbaan daar af en toe mee insmeren, is minder riskant dan de (onbekende) chemische middelen in de spuitbus.
 

Gerrit B

Specialist Telecom
  • #18
Ik ken hem in een schuim uitvoering.
Gewoon er op spuiten, uitwrijven, op laten drogen.
Op mijn busje staat wel nevel niet inademen en buiten bereik van kinderen houden, maar als het eenmaal droog is kan er volgens mij weinig mee gebeuren.

Een andere oplossing is om cockpitspray te gebruiken dat is vaak ook antistatisch, maar het nadeel daarvan is dat er vaak ook siliconen in zitten.
Om zich ook niet zo'n probleem, maar de glijbaan wordt er wel superglad van en ze gaan dan ook veel harder naar beneden.

:idea: In de zomer als het lekker warm is helpt water het allerbeste gewoon met de tuinslang er boven aan de glijbaan een beetje water opspuiten.
Onderaan een groot stuk plastic leggen en ook nat maken en glijden maar. (ze komen bij ons zelfs 8m ver en met extra zeep moet ik de glijbaan zelfs in de lengte van de tuin zetten :mrgreen: )
Totaal geen last meer van statische lading en de kinderen uit hele buurt vinden het prachtig.

suc6

Gerrit Bakker
 

Kees

Vaste Beantwoorder
  • #19
Ik wil er niet te veel meer aan besteden, want wil niet doordrammen, maar ik vond hier allemaal veiligheids-databladen van dit soort sprays, met vermelding van de samenstellingen ervan. Heel verschillend, maar erg vaak vieze troep, waarvan je de uitwerking van het residu op de glijbaan in contact met de huid (en erbij de onstane wrijvingswarmte) niet kunt voorspellen.

Ik vind dus het idee van een waterstraal, dat eerst door Fiesiekus werd gegeven en vervolgens door jou nog eens aangestipt, véél beter, minder risico voor de gezondheid!
 

Hein Weijers

Vaste Beantwoorder
  • #20
Fiesiekus schreef:
Hein Weijers schreef:
Misschien kan onder het einde van de glijbaan een metalen, geaarde strip worden geschroefd. De kinderen raken de koppen van de slotbouten elke keer als ze passeren. Groeten, Hein
Nou, kindvriendelijk is anders.
Ik meen dit heel serieus! Bij ouderwetse houten glijbanen werden de latten ook met slotbouten op het onderstel bevestigd en daar had niemand last van. De afgeronde koppen zijn zo plat dat dit gemakkelijk kan. Veel simpeler dan sprays.

Groeten, Hein
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Gerelateerde onderwerpen Antwoorden Datum
3
Gerelateerde onderwerpen
Statische elektriciteit trampoline

Login

Je wachtwoord vergeten?
Nog niet geregistreerd? Registreer nu